Eyyûb (a.s.)'dan Kur'an'da dört yerde bahsedilir ve sabır

örneği olarak takdim edilir (en-Nisâ, 4/163; el-En'âm, 6/84; el-Enbiyâ, 21/83;

Sâd, 38/41). Tevrat'ta da "Eyûb" adıyla müstakil bir kitap, Hz. Eyyûb'un

kıssasına tahsis edilmiştir.

İslâm kaynaklarına göre Havrân bölgesinde yaşayan ve çok

zengin olup, sayısız malı-mülkü, birçok oğlu kızı bulunan Eyyûb (a.s.), kendi

toplumuna peygamber olarak gönderilmiştir. Sabah-akşam ümmeti ve Allah'a

ibâdetle meşgul olan Hz. Eyyûb, Rabbinin bir imtihânına mârûz kalmış, bütün

servetini, çocuklarını kaybettiği gibi şeytanın kendisine musallat olması

neticesinde kalbi ve dili hâriç bütün vücudunda çıbanlar çıkmış, iltihaplı

yaralar açılmış, yaralarına kurtlar dolmuş ve vücudu bozulup kokmaya başlamıştı.

Bu durumda kocasına hizmete sebât eden eşi "Rahmet" hariç hiç kimse onun
yanına

yanaşmadığından cemiyetten çekilmek mecburiyetinde kalmış, fakat hiçbir zaman

sabrını ve Cenâb-ı Hakk'a bağlılığını kaybetmemiştir. Farklı rivâyetlere göre 3,

7, 13 veya 18 sene gibi epey uzun süren bu sıkıntılı dönemden sonra sabrıyla

imtihânı kazanan Eyyûb (a.s.) Cenâb-ı Hakk'ın lütfu ve emriyle ayağını yere

vurmuş, fışkıran su kaynağından yıkanıp içerek eski sıhhati ve güzelliğine

kavuşmuştur. Ayrıca kendisine yeniden birçok servet ve çocuk da ihsân

edilmiştir.

Genellikle kabul edildiğine göre bu imtihana uğradığı sırada

yetmiş yaşında olan Hz. Eyyûb, şifâ bulduktan sonra yirmi yıl daha yaşamış,

diğer bazı rivâyetlere göre ise hastalığından önceki kadar daha ömür sürmüştür.

Kendisinden sonra Bişr adındaki bir oğlu, kavmine peygamberlik yapmıştır.

Ahmet ÖNKAL